
Tillbaka till sökning
Helga Dögg Sverrisdóttir
Íslenski hesturinn hefur ekki blandast öðru kyni og hefur þess vegna haldið hreinleika sínum. Talið er að landnámsmenn hafi tekið hestinn með sér þegar þeir settust að á Íslandi.
Sagan segir að þeir hafi tekið bestu hestana með sér. Hesturinn er ekki stór og margir telja hann til smáhesta.
Hestar sem fara úr landinu mega ekki koma til baka. Það er bannað að flytja inn hesta og það er gert til að halda hestakyninu hreinu.
Vegna einangrunar hefur hann haldið mörgum sérkennum sínum á meðan önnur hestakyn hafa tapað þeim. Sem dæmi gangtegundir og fjölbreytni í litum.
Það sem einkennir hestinn er gangtegundir hans. Hann hefur fimm gangtegundir, brokk, fet, stökk, skeið og tölt en það er séreinkenni hans.
Eftir því sem við vitum best hefur engin önnur hestategund tölt. Íslenski hesturinn hefur ólík litabrigði sem er sérstakt.
Brúnn litur er algengur. Liturinn getur verið ljósbrúnn yfir í tinnusvartan lit. Folöld fæðast oft grábrún en liturinn dökknar eftir því sem folöldin eldast.
Mosótt er öskugrár litur eða eins og stál á litinn. Hófar, tagl og fax er yfirleitt dekkri en búkurinn.
Bleikálóttur hestur er dökkbleikur á bol en með svartan lit í faxi og eftir hryggnum. Fætur og hófar eru oftast dekkri.
Grár hestur fæðist sem folald með venjulega grunnliti en síðan koma hvít hár. Að lokum hverfur grunnliturinn og hesturinn verður hvítur. Íslenski hesturinn hefur fleiri litabrigði.
Nöfn íslenskra hesta er oft rakið til litar hans, náttúru og veðurs. Á næstu síðu getur þú lesið nokkur nöfn. Gettu hvort nöfnin tilheyra litnum, náttúrunni eða veðrinu.
Rauður, Stormur, Litli-Brúnn, Frosti, Jarpur, Skjóni, Stjarna, Blær, Þeyr, Brúnskjóni, Sól, Þoka, Lýsingur, Mjallhvít, Glófaxi, Gustur, Gola, Katla, Hekla, Alda/ Bylgja, Jökull og Brimar.